Rozdział 16

Obudziłam się z okropnym bólem głowy i suchością w gardle. Rozejrzałam się po salonie w którym znajdowała się większa liczba osób. Zayn leżał obok mnie w samych spodniach, jego czarną bluzę miałam na sobie ja. Pod nią nie miałam nic prócz stanika, co mnie bardzo zdziwiło, a moje spodnie leżały natomiast na podłodze, razem z koszulkami Nialla i Louisa. Nie miałam bladego pojęcia, co się wczoraj działo. Po rozmowie z Niallem poszliśmy na parkiet, potem wznosiliśmy toast i więcej nie potrafię sobie przypomnieć. Harrego i Amy nie było z nami i obawiałam się, że pod wpływem alkoholu mogliby zrobić coś głupiego lub coś, czego by potem żałowali. Podniosłam się do postawy siedzącej, na podłodze leżało mnóstwo puszek i butelek po wódce oraz piwach, musieliśmy nieźle zabalować sądząc po półnagich ludziach i dużym bałaganie. Wstałam i przeszłam do kuchni, gdzie o dziwo siedziała Amy pijąc herbatę. Podeszłam do blatu, nalałam sobie tego samego i usiadłam obok.

- Która godzina?

- Dochodzi 10:00- Odpowiedziała marnym głosem.

Kiedy wzięłam do ust kromkę suchego chleba, która leżała w koszyku od razu poczułam jak wszystko z dołu powędrowało do góry. W pewnym momencie podbiegłam do umywalki i zaczęłam wymiotować, okropne uczucie. Było mi strasznie niedobrze, a głowa nie przestawała boleć.

- Też wymiotowałam już kilka razy, nie pamiętam w ogóle co się działo- Zaoponowała, kiedy usiadłam przy stole. Położyłam na nim głowę i zamknęłam oczy starając się wszystko sobie uformować. Dziewczyna wstała, podeszła do jakiś półek, a po chwili podała mi tabletkę.

- Dzięki- Odparłam i popiłam ją wodą. - Już nigdy więcej nie pije- Dodałam.

- Ta, jasne- Odparła z uśmiechem. Zawsze tak mówimy po spożyciu dużej ilości alkoholu, jednak nigdy nie miałam tak, bym zapomniała co robiłam. Zawsze były jakieś zaćmy, ale nie całkowity odlot.

- Co myśmy wczoraj robili?

- Nie wiem. Dlaczego jesteś tylko w bluzie i to w dodatku Zayna? Ja obudziłam się w łóżku obok Harrego, nie ogarniam już nic- Rzekła, a ja spojrzałam na nią ze zdziwieniem odnośnie wspólnej nocy w jednym pokoju.

- Przestań, nic się nie działo, byliśmy w ubraniach... Poza tym to nie możliwe- Pokręciła głową.

- Okay, nic się nie działo.

- No na serio.

- Przecież już nic nie mówię. Naprawdę imprezy z nimi wymiatają- Uśmiechnęłam się dodając pozytywne słowa.

- Ta, w ogóle to podoba mi się twój naszyjnik, od Zayna?- Spytała, a ja dotknęłam szyi, na której był on umieszczony.

- Dziękuje, tak od niego.

- Naprawdę śliczny.

- Słuchaj, a propos prezentów, to ja dostałam dwa bilety na koncert Justina- Ponownie obdarzyłam ją uśmiechem.

- I chcesz żebym pojechała tam z tobą, tak?

- Proszę. Zobaczysz jak spełniają się moje marzenia.

- I mam przez dwie godziny słuchać baby, baby, ooo- Zanuciła refren jego starej piosenki.

- Będzie śpiewał piosenki z nowej płyty, głupia- Uderzyłam ją delikatnie w ramię.

- Przecież żartuje. Pewnie, że pojadę, o ile rodzice się zgodzą- Odpowiedziała masując miejsce, w które ją walnęłam. Kiedy było mi już trochę lepiej zabrałam swoje rzeczy i poszłam do łazienki wziąć prysznic.

Orzeźwiająca woda od razu postawiła mnie na nogi, zmyłam z siebie makijaż, uczesałam włosy w bocznego kucyka i ubrałam się we wczorajsze ubrania. Kiedy wróciłam Zayn i Harry już nie spali, reszta jeszcze drzemała. Harry rozmawiał o czymś z Amy, a Zayn wciąż leżał na kanapie mając ręce za głową.

Podeszłam do nich i usiadłam koło mojego chłopaka biorąc mu nogi i zakładając na swoje uda.

- No, przyszła ta, co się prawie do naga rozebrała- Zaoponował Harry z uśmiechem na twarzy. Zdziwiona popatrzyłam na niego z miną ”WTF?”.

- Że co?

- Harry był trzeźwy i wszystko mi opowiedział, wiesz co myśmy robili?- Spytała pytaniem ironicznym uderzając się w czoło. Zayn w tym czasie zmienił pozycję, kładąc mi głowę na nogach.

- Nie za wygodnie ci?- Spojrzałam na niego, a ten uśmiechnął się nie pokazując zębów.

- No właśnie bardzo wygodnie.

- Shanel! Graliśmy w butelkę na rozbieranki. Gdyby nie Zayn to pewnie byś...

- Co bym pewnie zrobiła?

- Chciałaś się rozbierać, nie pozwoliłem na to.

- Ale na to, bym się narąbała już tak?

- Sama piłaś, nie zwróciłem nawet na to zbytniej uwagi, myślałem, że masz mocniejszą głowę- Zaśmiał się, na co ja mu przywaliłam w klatkę piersiową. - Ała, to bolało.

- Miało zaboleć- Powiedziałam wyganiając go z moich nóg. Wstałam i zaczęłam budzić resztę. Nie mogłam uwierzyć, że aż tak zabalowaliśmy, że byłam w stanie rozbierać się do naga, no bez jaj. Pewnie sobie żarty robili, ale ja nic nie pamiętam. Już więcej nie pije takiej ilości alkoholu, to był odruch i nie dało się tego przewidzieć. Koło 12:00 wszyscy już powstawali. Tylko Zayn i Harry dokładnie wiedzieli co się działo i musieliśmy im wierzyć na słowo. Masakra jakaś. Chłopcy ledwo żywi zbierali butelki po wódkach i puszki po piwach. Dzwoniła do mnie mama, więc musiałam się zbierać, Zayn zaproponował podwózkę, zgodziłam się i razem ruszyliśmy do samochodu. Chłopak zaparkował niedaleko mojego domu, gdyż nie mógł podjechać bliżej bo rodzice mogliby zobaczyć jego samochód.

- Dzięki za imprezę i naszyjnik- Podziękowałam spoglądając w jego ciemne oczy.

- Nie ma sprawy, widzimy się dzisiaj?

- Myślę, że tak. Napiszę ci jeszcze- Odpowiedziałam z uśmiechem, a ten kiwając głową zbliżył się czule muskając moje usta. Ponownie przeszły mnie ciarki po całym ciele, oderwawszy się od niego wysiadłam z samochodu i skręciłam w lewo prosto do domu machając mu jeszcze po drodze i kilkakrotnie się odwracając.

- Wróciłam!- Krzyknęłam wchodząc do mieszkania w którym było strasznie cicho. Na kanapie siedziała rodzicielka oglądając telewizje, a konkretniej to „MTV”, na którym leciał teledysk One Direction „One thing”. Stanęłam jak wryta, kiedy blondynka aż zakryła usta dłońmi oglądając z niedowierzaniem filmik. Nie wiedziałam czy mam coś powiedzieć, czy podejść, czy przeprosić i wyjaśnić... Po skończonym teledysku kobieta dalej siedziała. Postanowiłam, że podejdę do niej, po czym tak zrobiłam. Usiadłam na przeciwko na fotelu w kolorze ciemnego brązu. Wzięłam głęboki oddech i chciałam coś powiedzieć, ale mama mi przerwała.

- Dlaczego oni byli w telewizji?- Spytała patrząc na mnie.

- Mamo, ja ci to wyjaśnię...

- Słucham. Dlaczego chłopców, których widziałam u nas w domu byli przed chwilą w jakimś programie i tam śpiewali piosenkę? Dlaczego mnie okłamałaś mówiąc, że poszłaś spać do Amy, skoro to nie była prawda. Shanel, dlaczego ciągle nas okłamujesz? Chcę znać prawdę słyszysz? Już dosyć tego!- Powiedziała donośnie ostatnie słowo prawie krzycząc. Nie dziwiłam się jej, miała prawo poznać wszystkie szczegóły, a ja praktycznie codziennie ją okłamywałam.

- Zayn i Harry są piosenkarzami. Mają  zespół, który nazywa się One Direction. Są sławni już ponad trzy lata, a poznaliśmy się w wakacje. Byli tam, gdzie my bo chcieli odpocząć i się wyluzować. Teraz przyjechali do Miami, bo mają koncerty. Tu i w innych miastach leżących na Florydzie. Wczoraj nie byłam u Amy, tylko właśnie u nich. Urządzili mi imprezę z okazji urodzin, Amy też tam była, bo... Spotyka się z Harrym. Tym w loczkach, a ja... A ja chodzę z Zaynem- Powiedziałam bardzo niepewnie jednym tchem. Wyczekiwałam z niecierpliwością reakcji mamy, która nie pokazywała po sobie żadnej miny. Nie wiedziałam czy za chwilę dostanę szlaban do końca życia, czy też zrozumie moją sytuację.

- Nic nie powiedziałam mamie Amy. Myśli, że u nas spała- Zaczęła. Pokiwałam głową na znak, że rozumiem.- Tylko powiedz mi dlaczego ukrywałaś przed nami prawdę o chłopakach? O tym, że spotykasz się z kimś.

- Widzieliście mnie i Zayna na randce.

- Ale nie wiedziałam, że jest sławny, nie wiedziałam o nim nic.

- Bałam się. Powiedzielibyście, że taki ktoś jak on nie jest dla mnie, że chodzenie z gwiazdkami może się dla mnie źle skończyć, bo to wyjazdy, to fani czy paparazzi... Dlatego nic nie mówiłam- Powiedziałam podkulając nogi. Miałam ochotę się rozpłakać, jednak coś mnie od tego powstrzymywało.

- Shanel... Musisz zacząć być do nas otwarta, bo my chcemy dla Ciebie jak najlepiej. Masz rację, bycie z tym chłopcem to nie jest dobry pomysł. Odległość będzie ciężka i nie wiem czy to przetrwacie, ale jeżeli jesteś pewna swoich decyzji to w porządku. Nie możesz przed nami ukrywać takich rzeczy, muszę wiedzieć z kim się spotykasz.

- Nie mogłam ci powiedzieć o Zaynie, o tym kim jest...

- Już wiem, bałaś się...

- Nie tylko...- Przerwałam jej. Serce biło mi tysiącem uderzeń na minutę, ale muszę powiedzieć jej pewną informację.- Zayn jest z Anglii.

- To wiem...

- Poczekaj- Ponownie wcięłam się jej w słowo. - Jest Brytyjczykiem, ale też w połowie Muzułmaninem... - Zaoponowałam wyrzucając to z siebie. Spojrzałam na blondynkę, która wpatrywała się na mnie jakby zobaczyła ducha. Po moim policzku spłynęła nieprzewidziana łza, którą natychmiast starłam. Podeszła do mnie, kiedy wstałam i mocno mnie przytuliła.

- Dziękuje, że mi o tym powiedziałaś.

- Nie powiesz nic tacie, prawda?- Spytałam.

- Nie- Pokręciła głową. O niczym się nie dowie, ale obiecaj mi jedno. Koniec z tajemnicami- Rzekła. Pokiwałam głową i ponownie się przytuliłyśmy. Brakowało mi takiej rozmowy matki z córką. Żadnych krzyków i wrzasków, które odbywały się praktycznie codziennie. Dostałam SMS-a od chłopaka z treścią o spotkanie o 19:00. Mama odwołała mi karę, więc spokojnie mogłam się udać na plażę. Przez resztę dnia starałam się zachować pozory przed tatą, który wypytywał jak było u Amy i co robiłam przez większość czasu. Josh zmył się od razu po obiedzie, a ja poszłam do pokoju i postanowiłam się zdrzemnąć.

* * *

O 18.40 wyszłam z domu zmierzając w stronę South Beach. Pogoda dopisywała, przyjemne powietrze muskało mnie po szyi, słońce już zachodziło, więc nie świeciło mi prosto w twarz. Przed wejściem w oddali zobaczyłam chłopaka w czarnej bluzie z kapturem i okularami na nosie, od razu poznałam kim jest zamaskowana osoba, więc do niej ruszyłam. Na swojej drodze jednak napotkałam starszego mężczyznę, który na pewno nie był trzeźwy. Wyglądał jak typowy menel, który trzymał w ręku puszkę z piwem.

- Hej malutka, dokąd ci tak śpieszno?- Spytał, jednak go wyminęłam. Byłam niecałe sto metrów od Zayna, więc przyśpieszyłam kroku, lecz on podążył za mną.

- No nie uciekaj mi jak do Ciebie mówię- Zaoponował chwytając moją rękę. Odwróciłam się i kazałam mu ją puścić jednocześnie się wyrywając. Po chwili obok mnie znalazł się Zayn, który krzyknął, by się odczepił, w tym samym momencie popychając mężczyznę.

- Rycerz na białym koniu?- Zaśmiał się, kiedy wtuliłam się w bruneta wystraszona sytuacją.

- Weź ją sobie, takie chuchra pewnie są lepsze, co?- Uśmiechnął się wrednie, czego Zayn już mu nie darował. Puścił mnie, a sam do niego podszedł i z pięści uderzył pijaka w twarz.

- Nie! Zayn, zostaw!- Krzyknęłam nerwowo odciągając go, jednak gościa to zabolało i postanowił mu oddać. Zaczęli się okładać pięściami, a ja nie wiedząc co robić postanowiłam krzyczeć, odciągać chłopaka i wołać o pomoc kogokolwiek. Nagle zauważyłam grupkę jakiś osób, którzy do mnie biegli.

- Spokój!- Krzyknął jakiś facet, który chwycił Zayna tak, by się mu nie wyrwał, a inny chwycił tamtego starszego.

- Bo wezwiemy policję!

- Nie trzeba, naprawdę. To on zaczął- Zaoponowałam podchodząc do bruneta. Miał całą zakrwawioną twarz i ręce. Staruch coś tam powiedział i mimo proponowanej pomocy odszedł gdzieś w dal.

- Musisz iść do ratownika. Tam mają apteczki i bandaże.

- Nie, dzięki. Wolałbym nie. Wrócę do domu i będzie dobrze.

- Nie Zayn, on ma rację, nie możesz tak wrócić- Rzekłam stanowczo chwytając go za rękę. Nie wiedziałam, że on tak zareaguje, cała się jeszcze trzęsłam, ale najważniejsze było teraz jego zdrowie.

- Przecież to jest Zayn z One Direction!- Krzyknęła jakaś blondynka podbiegając do nas.

Dwaj bruneci pomagali nam z taranowaniem przejścia, gdyż grupa dziewczyn się nas uczepiła z pytaniami co się stało, kim jestem ja i czy może podpisać kilka autografów. No naprawdę z tym ostatnim mogłyby sobie darować. Kiedy doszliśmy do ratowników mężczyźni nas zostawili, a my weszliśmy po schodkach na górę. W środku siedział młody blondyn obserwując przez lornetkę pół plaży.

- Co się stało?- Spytał odrywając się i spoglądając na Zayna.

- Mógłby nam pan pomóc?

- Pewnie, siadaj- Odparł i posadził chłopaka na krześle. Odkażając rany pytał co mu się stało i przypomniał sobie kim jest Zayn, gdyż jego córeczka go uwielbia. Oczywiście po naklejeniu plastra na skroń poprosił o autograf, a ten z chęcią mu go wręczył. Zastanawiałam się, gdzie mają ochroniarzy, ale szybko ktoś inny zawrócił mi w głowie.

- Zejdę do nich, dam autografy i do Ciebie wrócę- Zaoponował, kiedy staliśmy już przed budką.

- Jak chcesz, będę czekać przy molo- Odparłam. Zeszliśmy razem na dół, jednak ja skręciłam, a ten ruszył do fanek, które w mgnieniu oka się na niego rzuciły. Czekałam ponad dwadzieścia minut, ale w końcu się zjawił.

- Przepraszam.

- Nie szkodzi, wiem, że to fanki i są ważne.

- Ale ty jesteś ważniejsza- Powiedział muskając mój policzek, chwycił mnie za rękę i zaprowadził do łódki, którą wynajął na parę godzin. I jak ja mam się na niego długo gniewać? Potrafi zauroczyć dziewczynę.

Wypłynęliśmy z dala od brzegu, by nikt nam więcej nie przeszkadzał. Zayn w środku już miał koszyk z jedzeniem i piciem. Ucieszyłam się, ponieważ nieco zgłodniałam i z ochotą zabrałam się za kanapki z szynką i ogórkiem. Jedząc rozmawialiśmy o różnych rzeczach, o tym co się wydarzyło dzisiaj. Powiedziałam, że ma następnym razem odpuścić, gdyby zobaczył to jakiś reporter zniszczyłby mu reputację, a do tego dopuścić nie chcemy. Położyliśmy się na deskach, ja oparłam głowę o jego ramię, a ten przytulił mnie do siebie oddając mi całe swoje ciepło. Opowiedziałam mu o dzisiejszej rozmowie z mamą. Ucieszył się, że nie musi już niczego ukrywać.

- Tata o niczym nie wie i nie może się dowiedzieć...

- Przecież mnie zna, widział.

- To nie o to chodzi... On...- Nie wiedziałam jak mam mu to powiedzieć, by nie poczuł się urażony.

- On, co?

Wróciłam do pozycji siedzącej i spojrzałam w dół, by nie móc na niego spoglądać, bo wiem, że tak bym stchórzyła.

- On nienawidzi muzułmanów, wyznawców Islamu...- Zaoponowałam. Chłopak spuścił głowę w dół posmutniejąc momentalnie.

- Zayn, bo chodzi o to... Pamiętasz atak z września 2001 roku terrorystów na Word Trade Center w Nowym Yorku? Tego dnia mój wujek, brat taty był w pracy... W tym budynku. Zginął niestety na miejscu i od tej pory mój tata nie znosi Muzułmanów i wszystkich innych wyznawców Islamu. Uważa, że każdy jest taki sam i nie ma wyjątków. Gdyby dowiedział się jaką masz religię, emocje wzięłyby górę, na pewno nie mogłabym się już dłużej z tobą spotykać, nie wiadomo jak ojciec mógłby na to wszystko zareagować. Mama nie popiera jego racji, ale też milczy, gdy w wiadomościach o nich mówią, a tata od razu zaczyna na nich najeżdżać.- Powiedziałam. - Nie chcę cię stracić- Dodałam po chwili. Brunet na mnie spojrzał, a po chwili mocno do siebie przytulił.

- Nie stracisz, nie wiem dlaczego twój ojciec uważa, że wszyscy są tacy jak oni. Każdy jest inny i trzeba mu to uświadomić.

- Zayn, to nic nie da. On ich wini za śmierć brata...

- Wiem- Przerwał mi.- Ale ja nie jestem taki jak oni! Połowa muzułmanów też nie, więc nie pozwolę, by tak o nas sądził. Nie chce żeby twój ojciec widział we mnie zabójcę twojego wuja.

- Ale to nie twoja wina, on po prostu...

- Nie tłumacz go. Rozumiem, ale nie chce, by tak było.- Powiedział. - To, że jestem w połowie Muzułmaninem i wyznaję Islam nie czyni mnie terrorystą!.
***
Cześć wszystkim:). Nowy rozdział + nowy szablon. Mam nadzieję, że się wam spodoba. Podziękowania należą się mojej siostrze: Mii. Jest świetną szabloniarką i jeżeli wam się również podobają to zapraszam do niej: Land of grafic Gwarantuje, że nie pożałujecie:) Wiem, że większości z was pojawia się blog w połowie i musicie pomniejszać, by przeczytać. U mnie też tak jest. Po prostu ona zrobiła to w swojej rozdzielczości, ale już jej powiedziałam i za jakiś czas to ulegnie zmianie;). Coś mi się wydaje, że ten rozdział mi nie wyszedł zbyt dobrze. Nie wiem sama, jakoś tak mam odczucia. Co wy o tym myślicie? Tylko szczerze proszę.
Nareszcie weekend, więc ja kończę. Jeszcze nwm co będę robić, oglądnę sobie pamiętniki wampirów:) Nowy odcinek, także żegnam:)
Aha. Widziałam na innych blogach, że tak robili, większość się sprawdzało;) Więc raz postanowiłam zrobić to samo. M.in. 15 komentarzy= Nowy rozdział. Co wy na to? 

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!

Pozdrawiam serdecznie i udanego weekendu:)